
مدیریت ریسک فرایندی است که به موجب آن سازمانها خطرات احتمالی را شناسایی و تجزیه و تحلیل میکنند و سیاستهایی را برای کاهش یا کاهش قرار گرفتن در معرض این خطرات اعمال میکنند. اولویت بندی قسمت مهمی از مدیریت ریسک است زیرا شرکتها به طور حتم قادر به مقابله همزمان با تمام خطرات احتمالی نخواهند بود.
ارزیابی ریسک اغلب با استفاده از فرمولی انجام میشود که مقدار نسبی ریسکها را تعیین میکند، که به عنوان شاخص خطر مرکب شناخته میشود. شاخص ریسک ترکیبی از تأثیر بالقوه ریسک ضربدر احتمال وقوع ریسک تشکیل شده است.
مدیریت ریسک خطرات موجود در مناطق مختلف از جمله مربوط به انطباق قانونی، بلایای طبیعی و آب و هوا، خرابکاری توسط رقبا، عدم اطمینان بازار و مشکلات بودجه را پوشش میدهد.
ISO 31000 ، از سازمان بینالمللی استاندارد سازی، یک خانواده از استانداردهای مربوط به مدیریت ریسک است و اصول و دستورالعملهای مربوط به اجرای مدیریت ریسک، تکنیکهای ارزیابی و واژگان استاندارد را پوشش میدهد.
طبق استانداردهای ISO، استراتژیهای مدیریت ریسک باید ارزش ایجاد کنند، به طور مداوم یا دورهای دوباره ارزیابی شوند، بخشی از فرایند تصمیمگیری و به طور صریح عدم قطعیت و فرضیات را برطرف کنند.
« بازگشت به فهرست واژه نامه