« Back to Glossary Index
نظریه وابستگی به منابع (RDT) مربوط به چگونگی تأثیر رفتار سازمانی توسط منابع خارجی سازمان است که از آنها استفاده می‌کند، مانند مواد اولیه. این نظریه از آن جهت مهم است که توانایی یک سازمان در جمع آوری، تغییر و بهره برداری از مواد اولیه سریعتر از رقبا می‌تواند برای موفقیت اساسی باشد.
برخی از مفسران سازمان‌ها را تشویق می‌کنند تا مشتریان را به عنوان منبعی مستعد برای کمبود مشاهده کنند.
این نظریه از دهه ۱۹۷۰ با انتشار کتاب کنترل خارجی سازمان‌ها: چشم انداز وابستگی به منابع توسط جفری پففر و جرالد آر. سالانچیک آغاز شد.
RDT با این ایده که منابع کلیدی برای موفقیت سازمانی هستند و دسترسی و کنترل بر منابع، مبنای قدرت است. منابع غالباً توسط سازمان‌هایی کنترل می‌شوند که در کنترل سازمانی نیستند که به آنها احتیاج دارند، بدین معنی که برای حفظ دسترسی آزاد به منابع، استراتژی‌ها باید به دقت بررسی شوند.
سازمان‌ها به طور معمول افزونگی را برای دستیابی به منابع ایجاد می‌کنند تا اعتماد خود را به منابع منفرد کاهش دهند.مانند برقراری ارتباط با چندین تامین کننده
« بازگشت به فهرست واژه نامه
